10.3.13

Witajcie w moich skromnych progach :)

Co jakiś czas znajduję w skrzynce mailowej prośby o więcej postów o charakterze prywatnym - jesteście ciekawi czym się zajmuję zawodowo, jak mieszkam, jak mi upływają dni.

Nie obiecuję wpisów o takiej tematyce, wszak to nie blog-pamiętnik, ale postanowiłam uchylić rąbka tajemnicy i pokazać Wam moje przysłowie cztery ściany, zwłaszcza, że jest ku temu świetna okazja - właśnie mija rok, odkąd mieszkamy tu z mężem.

Mieszkanie jest dosyć duże, ma 65 m2 i oryginalnie składało się z 4 pokoi, ale poprzedni właściciele zrezygnowali z najmniejszego na rzecz większej kuchni. Coś zaczęli w mieszkaniu robić, ale z jakiś powodów postanowili je sprzedać w stanie zupełnie rozgrzebanym.

Gdy pierwszy raz weszliśmy do mieszkania, mąż był załamany, przerażony i nie chciał słyszeć o jego kupnie. Natomiast ja od razu zauważyłam potencjał, zwłaszcza, że wychowywałam się w mniejszym (46 m2).


Remont zaczęliśmy od łazienki i WC - to były nasze priorytety, ale nie od tych pomieszczeń rozpocznę prezentację mieszkania.

Wybrałam fragment, który mam dosyć dobrze udokumentowany.
Zdjęcia robione są z kuchni w kierunku przedpokoju. Po lewej stronie zdjęć widać jeden z pokoi, a na wprost - salon.

 

Ver. 1.0 - stan na "dzień dobry"

 

Na podłodze leży już jakiś kabel, więc musieliśmy się przymierzać do jakiejś roboty.

Ver. 2.0 - coś zaczyna się wyłaniać

(na tym etapie łazienka i WC były już gotowe, dopiero wtedy zabraliśmy się za resztę mieszkania)

Ściany wyprostowane (na ile się dało ...), wyszpachlowane, pomalowane, panele do przedpokoju i kuchni wybrane, podobnie jak podłoga do pokoi (bambus - do salonu ciemny, a do dwóch pozostałych pokoi jasny), więc po uprzednim zrobieniu nowych wylewek można je układać :)

 

Ver 3.0 - mamy w końcu ościeżnice i drzwi!

Czekaliśmy na nie prawie 3 miesiące! Byłam strasznie zła, zapewne w sklepie mają zablokowany mój numer telefonu ;)

Ver. 3.1 - stan obecny, utrzymujący się od marca 2012

Kolejna wersja tego fragmentu obejmować będzie stan z lampami (nadal spod sufitu smętnie zwisają gołe żarówki) i komodą pod obrazem.

Zwróćcie uwagę na grubość ściany po prawej stronie drzwi do salonu - po wyrównaniu rura gazowa biegnie jakby nad półeczką, a popatrzcie teraz na pierwsze zdjęcie. Różnica ogromna. Niestety dalej ściany w mieszkaniu nie są idealnie równe, ale przynajmniej nie ma wrażenia jakby się waliły.

Mieszkanie nie wygląda jeszcze tak jakbyśmy sobie tego życzyli, głównie z powodów finansowych. Być może byłoby inaczej, gdybyśmy mieszkanie zastali w lepszym stanie i gdyby nie wymagało tak dużego nakładu finansowego.

Do zrobienia było WSZYSTKO - od zerwania płytek PCV i płytek w łazience (niebiesko-zielone obrzydlistwo), poprzez wylewki we wszystkich pomieszczeniach, wyprostowanie ścian, przebudowę łazienki i WC, przebudowę instalacji gazowej i elektrycznej, zamontowanie nowych parapetów po kupno WSZYSTKIEGO (łącznie z ościeżnicami i drzwiami, których nie było nigdzie, no, poza drzwiami wejściowymi ;)).

W rezultacie utknęliśmy na etapie mieszkania bez lamp (są tylko w łazience i WC), bez wypoczynku w salonie (jego funkcję spełniają 2 wersalki), bez dużej szafy w przedpokoju i bez drobniejszych rzeczy.

Gdy tylko mamy większy przypływ gotówki dokupujemy niezbędne sprzęty i meble i tak we wrześniu 2012 wersalkę w sypialni zastąpiliśmy łóżkiem, doczekaliśmy się lakobelu między meblami w kuchni, doprowadziliśmy mały balkonik do ładu (nie było na nim płytek, tylko goły beton), na początku tego roku kupiliśmy zmywarkę, a teraz czekamy na szafę do sypialni (w tym tygodniu ma być :)). Kolejnym wydatkiem będzie szafa do przedpokoju i wypoczynek do salonu. Wymiana okien musi poczekać dłużej.


Tak teraz patrzę na zdjęcia sprzed remontu i wiecie co? Drugi raz chyba bym się tego nie podjęła. Za dużo kombinowania, myślenia, roboty i pieniędzy to kosztowało. W trakcie wychodziły przeróżne dodatkowe sprawy do zrobienia - np. nie przypuszczaliśmy, że wszędzie trzeba będzie zrobić nowe wylewki - podłogi były strasznie nierówne, ułożenie paneli czy podłogi bambusowej nie wchodziłoby w rachubę.

Cieszę się, że ten etap jest za nami!